Прагляд зыходнага тэксту старонкі Эмоцыя

'''Эмоцыя''' (ад {{lang-el|Motio}} — рух, {{lang-la|Emoveo}} — узрушваю, хвалюю) — эмацыйны працэс сярэдняй працягласці, які адлюстроўвае суб'ектыўныя ацэначныя адносіны да існуючых або магчымых сітуацый. Эмоцыі адрозніваюць ад [[афект]]аў, пачуццяў і настрояў.

Пад эмоцыямі разумеюць працяглыя ў часе працэсы ўнутранай рэгуляцыі дзейнасці [[чалавек]]а або жывёл, якія адлюстроўваюць сэнс (значэнне для працэсу яго жыццядзейнасці), які мае існыя ці магчымыя ў яго жыцці сітуацыі. У чалавека эмоцыі спараджаюць перажыванні задавальнення, незадавальнення, страху, нясмеласці і г.д., якія граюць ролю арыентавальных суб'ектыўных сігналаў. Спосабаў ацаніць наяўнасць суб'ектыўных перажыванняў (у выглядзе таго, што яны суб'ектыўныя) у жывёл навуковымі метадамі пакуль не знойдзена.

Эмоцыі эвалюцыйна развіліся з прасцейшых прыроджаных эмацыйных працэсаў, якія зводзяцца да арганічных, рухальных і сакраторных змен, да значна больш складаных, якія страцілі інстыктыўную аснову працэсаў, маюць выразную прывязку да сітуацыі ў цэлым, гэта значыць выказваюць асабістае ацэначнае стаўленне да наяўных або магчымых сітуацый, да свайго ўдзелу ў іх. У гэтым кантэксце важна разумець, што сама па сабе эмоцыя можа, але не абавязаная такое перажыванне спараджаць, і зводзіцца менавіта да працэсу ўнутранай рэгуляцыі дзейнасці. Да першасных вітальных (звязаных з выжываннем) эмоцыям, успадкаваным чалавекам, адносяцца страх, лютасць, боль і таму падобныя эмоцыі<ref name="p176">{{кніга|аўтар=А.С. Батуев|частка=Глава 6. Факторы организации поведения. #3. Роль эмоций в организации поведения|загаловак=Физиология высшей нервной деятельности и сенсорных систем|выданне=3|выдавецтва=Питер|год=2010|серыя=Учебник для вузов|старонкі=176|старонак=317|isbn=978-5-91180-842-6}}</ref>.

Выраз эмоцый мае рысы сацыяльна фарміруецца, які змяняецца, з цягам гісторыі мовы, што можна бачыць з розных этнаграфічных апісанняў. У карысць гэтага погляду кажа таксама, напрыклад, своеасаблівая беднасць мімікі ў сляпых ад нараджэння людзей<ref name="Leon1" />.

== Метады вывучэння ==
Да метадаў вывучэння эмоцый адносяцца<ref>{{кніга|аўтар=Изард К.|частка=Методы изучения эмоций|загаловак=Эмоции человека|выдавецтва=МГУ|год=1980|старонкі=16, 99-116}}</ref>:

* Даследаванні на нейрафізіялагічным узроўні
* Хірургічныя выдаленні і паразы (па этычных меркаваннях метад выдаленняў выкарыстоўваецца толькі на жывёлах)
** Ужыўленне электродаў для прамой стымуляцыі мозгу (валодае пабочнымі эфектамі з-за іррадыяцыі ўзбуджэння)
** Псіхафізіялагічныя даследаванні (эксперыментальны стрэс з вымярэннем шэрагу функцый)
* Вывучэнне эмацыйнай экспрэсіі, адвольнай (дэманстрацыя пэўнага выразу эмоцый) і спантаннай.
** Метад FAST, Facial Affect Scoring Technique — параўнанне зон твару з атласам выразных фатаграфій і вызначэнне эмоцыі па сукупнасці.
** Натуральнае назіранне эмацыйнай экспрэсіі (мае абмежаванні з-за неадметных кароткачасовых эмацыйных праяў)
** Пазнаванне эмацыйных выразаў
* Фенаменалогія эмоцый: шкалы самаацэнкі «адчуванні эмоцый».

== Межы паняцця ==

Спецыялісты праводзяць адрозненне паміж паняццем «эмоцыя» і паняццямі «пачуццё», «афект», «настрой» і «перажыванне».

У адрозненне ад '''пачуццяў''', эмоцыі не маюць аб’ектнай прывязкі: яны ўзнікаюць не па адносінах да каго ці чаго-небудзь, а ў адносінах да сітуацыі ў цэлым. «Мне страшна» — гэта эмоцыя, а «Я баюся гэтага чалавека» — гэта пачуццё.

У адрозненне ад '''афектаў''', эмоцыі могуць практычна не мець знешніх праяў, значна працяглей па часе і слабей па сіле. Акрамя таго, афекты ўспрымаюцца суб’ектам як стану яго «я», а эмоцыі — як стану, якія адбываюцца «у ім». Гэта асабліва прыкметна, калі эмоцыі з’яўляюцца рэакцыяй на афект, напрыклад калі чалавек адчувае страх за сваю будучыню, як рэакцыю на толькі што выпрабаваны выбух гневу (афект)<ref name="Leon1" />.

У адрозненне ад '''настрояў''', эмоцыі могуць мяняцца досыць хутка і працякаць даволі інтэнсіўна<ref name="Nurk">{{кніга |аўтар= Березанская, Наталия Борисовна, Нуркова, Вероника Валерьевна. |частка= |загаловак= Психология|арыгінал= |спасылка= |адказны= |выданне= |месца= |выдавецтва= Юрайт-Издат|год= [[2003]] |том= |старонкі= |старонак=576 |серыя= |isbn= 978-5-9692-0465-2 |тыраж=5000 }}</ref>.

Пад перажываннямі ж звычайна разумеюць выключна суб’ектыўна-псіхічную бок эмацыйных працэсаў, не ўключаючы фізіялагічныя складнікі.

Не існуе адназначнага меркавання пра тое, ці можна адрозніваць суб’ектыўныя паняцці эмоцый і матывацыі. І. П. Паўлаў часцяком ўжывае гэтыя тэрміны як сінонімы, як і адзін з яго вучняў, Ю. М. Канорскі, аддае, што абедзве гэтыя з’явы рэгулююцца адзінай драйв-сістэмай, якая носіць імя эматыўнай або матывацыйнай. І. С. Берыташвілі мяркуе, што эмацыйнае ўзбуджэнне ляжыць у аснове матывацыйнай дзейнасці (не голад падахвочвае да дзеяння, але эмацыйнае ўзбуджэнне, якое суправаджае яго). [[Пётр Кузьміч Анохін|П. К. Анохін]] высунуў падобнае дапушчэнне, згодна з якім адмоўныя эмацыйныя станы мабілізуюць арганізм на задавальненне патрэб, а станоўчыя эмоцыі з’яўляюцца канчатковым падмацоўваемым фактарам<ref name="p176"/>. Аднак, іншыя даследчыкі — П. Т. Янг<ref>''Young P. Th.'' Motivation and emotion. A survey of the determinants of human and animal activity. N.Y.; London, 1961</ref>, А. В. Вальдман, П. В. Сіманаў — адрозніваюць гэтыя паняцці. Паводле Янга, эмоцыя не з’яўляецца вынікам унутрыарганізменных змен, якія падахвочваюць да задавальнення патрэбнасці; Сіманаў вылучае эмоцыі як асобны механізм, які ўдзельнічае ў рэгуляцыі паводзін, а Вальдман лічыць, што эмоцыі выклікаюцца пераважна вонкавымі, у той час як матывы — пераважна ўнутранымі стымуламі; матывацыйнаПыя паводзіны, у адрозненне ад эматыўных, носяць арганізаваны характар; эмоцыі носяць псіхагенную прыроду, у той час як матывацыі — эндагенна-метабалічную, і эмоцыі могуць узнікаць на базе моцнай матывацыі, у тым ліку пры моцных канфліктах пры спробе задаволіць патрэбнасць<ref>{{кніга|аўтар=А.С. Батуев|частка=Глава 6. Факторы организации поведения. #3. Роль эмоций в организации поведения|загаловак=Физиология высшей нервной деятельности и сенсорных систем|выданне=3|выдавецтва=Питер|год=2010|серыя=Учебник для вузов|старонкі=177|старонак=317|isbn=978-5-91180-842-6}}</ref>.

== Асаблівасці ==

Адна з найважнейшых асаблівасцей эмоцый — іх ідэаторны характар, гэта значыць здольнасць фарміравацца ў адносінах да сітуацый і падзей, якія рэальна ў дадзены момант могуць не адбывацца, і існуюць толькі ў выглядзе ідэі аб перажытых, чаканых або ўяўных сітуацыях<ref name="Leon1">{{артыкул| аўтар = Леонтьев Алексей Николаевич. | загаловак = '''Потребности, мотивы и эмоции'''| арыгінал = | спасылка = http://flogiston.ru/library/leontev| мова = ru| адказны = | аўтар выдання = | выданне = | тып = | месца = [[Масква|Москва]]| выдавецтва = | год = 1971 | выпуск = | том = | нумар = | старонкі = | isbn = }}</ref>.

Іншая важная асаблівасць — іх здольнасць да абагульнення і камунікацыі (эмоцыі могуць перадавацца паміж людзьмі ці жывёламі), з-за чаго эмацыйны вопыт ўключае ў сябе не толькі індывідуальныя перажыванні, але і эмацыйныя суперажыванні, якія ўзнікаюць у ходзе зносін, успрымання твораў мастацтва і да таго падобнага<ref name="Leon1" />.

== Функцыі ==

Функцым эмоцый<ref>[http://pidruchniki.ws/12590605/psihologiya/funktsiyi_emotsiy_keruvanni_povedinkoyu_diyalnistyu Психологія&nbsp;— Варій М. Й.]</ref>

* Адлюстроўвальна-ацэначная функцыя
* Матывацыйная функцыя
* Сігнальная функцыя
* Прагнастычныя
* Пабуджальныя
* Актывацыйна-энергетычная функцыя
* Камунікатыўная функцыя
* Маніпулятыўная функцыя
* Пазнавальная функцыя
* Аздараўленчая функцыя

== Характарыстыкі ==

=== Валентнасць (тон) ===

Усе эмоцыі характарызуюцца валентнасцю (або тонам) — гэта значыць могуць быць альбо станоўчымі, альбо адмоўнымі. Колькасць відаў адмоўных эмоцый, выяўляных ў чалавека, у некалькі разоў перавышае колькасць відаў станоўчых эмоцый.

=== Інтэнсіўнасць ===

Эмоцыі могуць адрознівацца па інтэнсіўнасці (сіле). Чым мацней эмоцыя, тым мацней яе фізіялагічныя праявы. На інтэнсіўнасць эмоцыі ў кожным канкрэтным выпадку ўплывае, звычайна, вялікая колькасць фактараў. У агульным выглядзе іх уклад дазваляе ацаніць формула Сіманава.

Акрамя таго, інтэнсіўнасць эмоцый можа залежаць ад паўнавартаснасці і функцыянальнай цэласнасці цэнтральнай і вегетатыўнай нервовай сістэмы. Так у хворых з пашкоджаннем спіннога мозгу максімальнае зніжэнне інтэнсіўнасці эмоцый назіраецца пры парушэннях цэласнасці яго шыйных сегментаў.

=== Стэнічнасць ===

У залежнасці ад уплыву на актыўнасць эмоцыі падпадзяляюцца на стэнічныя (ад {{lang-grc|σθένος}} — сіла) і астэнічныя (ад {{lang-grc|ἀσθένεια}} — бяссілле). Стэнічныя эмоцыі падахвочваюць да актыўнай дзейнасці, мабілізуюць сілы чалавека (радасць, энтузіязм і іншыя). Астэнічныя эмоцыі расслабляюць або паралізуюць сілы (туга, сум і іншыя).

=== Змест ===

Эмоцыі бываюць рознымі па змесце, адлюстроўваючы розныя аспекты значэння сітуацый, якія выклікалі іх. Вылучаюцца дзясяткі розных эмоцый. Кожны від эмоцыі суправаджаецца спецыфічнай фізіялагічнай рэакцыяй, у сувязі з чым некаторыя навукоўцы ў мінулым вылучалі тэорыі пра тое, што эмоцыі з’яўляюцца следствам фізіялагічных рэакцый (тэорыя Уільяма Джэймса і Карла Ланге — «мы адчуваем смутак, таму што плачам, мы баімся, таму што дрыжым»), што, аднак, было аспрэчана эксперыментальна даследаваннямі В. Кенона, Ч. Шерынгтана і Д. Хеба, прадэманстрыравалі другаснасць вісцаральных праяў ў адносінах да мазгавога псіхічнага стану<ref>{{кніга|аўтар=А.С. Батуев|частка=Глава 6. Факторы организации поведения. #3. Роль эмоций в организации поведения|загаловак=Физиология высшей нервной деятельности и сенсорных систем|выданне=3|выдавецтва=Питер|год=2010|серыя=Учебник для вузов|старонкі=178|старонак=317|isbn=978-5-91180-842-6}}</ref>. На сувязі канкрэтных відаў эмоцый з канкрэтнымі фізіялагічнымі рэакцыямі пабудаваны і працы Пола Экмана.

== Тэорыі ==
=== Тэорыя Джэймса-Ланге ===

Тэорыя Джэймса-Ланге звязана з гіпотэзай аб паходжанні і прыродзе эмоцый. Яна была распрацавана двума навукоўцамі з XIX стагоддзя, Уільямам Джэймсам і Карлам Ланге. Паводле яе, у адказ на чалавечы вопыт вегетатыўная нервовая сістэма стварае фізіялагічныя працэсы, такія як цягліцавая напружанасць, пачашчаны пульс, потлівасць і сухасць у роце. Эмоцыі ў гэтай лініі думкі, пачуцці з’яўляюцца ўсё больш у выніку гэтых фізіялагічных змен, а не як іх прычыны. Джэймс і Ланге дасягнулі гэтай тэорыі самастойна. У цяперашні час, тэорыя не прымаецца амаль нікім. Яна была аспрэчана ў 1920-х гадах псіхолагам Уолтарам Кенанам і Філіпам Бардам, у адпаведнасці з якімі фізіялагічныя змены з’яўляюцца вынікам эмоцый.

== Фізіялогія ==

З фізіялагічнага пункту гледжання эмоцыя — актыўны стан сістэмы спецыялізаваных структур мозгу, якое падахвочвае змяніць паводзіны ў бок максімізацыі або мінімізацыі гэтага стану<ref name="p182" /> (якая рэгулюе функцыя эмоцый; з чаго вынікае прадстаўленне фізіялагічных механізмаў сілы волі як кіравання сваімі эмоцыямі)<ref>{{кніга|аўтар=А.С. Батуев|частка=Глава 6. Факторы организации поведения. #3. Роль эмоций в организации поведения|загаловак=Физиология высшей нервной деятельности и сенсорных систем|выданне=3|выдавецтва=Питер|год=2010|серыя=Учебник для вузов|старонкі=183|старонак=317|isbn=978-5-91180-842-6}}</ref>.

Эмоцыі праяўляюцца як знешнія паводзіны і як перабудова ўнутранай асяроддзя арганізма, якая мае сваёй мэтай адаптацыю арганізма да асяроддзя пражывання. Напрыклад, эмоцыя страху падрыхтоўвае арганізм да «паводзін пазбягання»: актывізуецца арыентыровачны рэфлекс, якая актывуе сістэма мозгу, узмацняецца праца органаў пачуццяў, у кроў вылучаецца адрэналін, узмацняецца праца сардэчнай мышцы, дыхальнай сістэмы, напружваюцца мышцы, запавольваецца праца органаў стрававання, і да таго падобнае. Тое, што мноства фізіялагічных змен, звязаных з эмоцыямі, праяўляюцца ў актывацыі вегетатыўнай нервовай сістэмы, мае важнае прыкладное значэнне: у клінічнай і навукова-даследчай практыцы шырока выкарыстоўваюцца такія яе параметры, як артэрыяльны ціск, пульс, дыханне, рэакцыя зрэнак, стан скурных пакроваў (у тым ліку, элевация валасоў скуры), актыўнасць залоз знешняй сакрэцыі, узровень глюкозы ў крыві. Да таго, як эмоцыі выявяцца ў свядомасці (на ўзроўні кары галаўнога мозгу), інфармацыя ад знешніх рэцэптараў апрацоўваецца на ўзроўні падкорку, гіпаталамуса, гіпакампа, дасягаючы пасавай звіліны. Сістэма гіпаталамуса і міндаліны забяспечваюць рэакцыю арганізма на ўзроўні найпростых, базавых формаў паводзін<ref name="Vein">{{кніга |аўтар= Вейн А. М., Вознесенская Т. Г., Воробьева О.В. |частка= |загаловак= Вегетативные расстройства. Клиника. Диагностика. Лечение |арыгінал= |спасылка= |адказны= Под редакцией А. М. Вейна |выданне= |месца= [[Масква|Москва]]|выдавецтва= Медицинское информационное агентство |год= 2000 |том= |старонкі= |старонак=752 |серыя= |isbn=5-89481-066-3 |тыраж= 4000 }}</ref>.

Яшчэ Чарлз Дарвін, характарызуючы эмоцыі ў эвалюцыйным плане, звярнуў увагу на іх сувязь з інстынктыўнымі формамі паводзін. Як ён паказаў, мімічныя рэакцыі ўласцівыя нават дзецям, сляпым ад нараджэння. Такія базавыя праявы эмоцый носяць прыроджаны характар і ўласцівыя не толькі чалавеку, але і вышэйшым жывёлам — прыматам, сабакам і іншым<ref name="Gdan">{{кніга |аўтар= Ждан А.Н. |частка= |загаловак= История психологии. От античности к современности. |арыгінал= |спасылка= |адказны= |выданне= |месца= [[Масква|Москва]]|выдавецтва = Педагогическое общество России |год= [[1999]] |том=|старонкі= |старонак=620 |серыя= |isbn= |тыраж=  }}</ref>.

=== Мімічная зваротная сувязь ===

Вядома, што не толькі эмоцыі могуць выклікаць міжвольную міміку, але і адвольная міміка ініцыюе з’яўленне эмоцый, гэта значыць прысутнічае зваротная сувязь. Чалавек, які спрабуе адлюстраваць эмоцыю на сваім твары і ў сваім паводзінах, пачынае ў той ці іншай ступені на самай справе яе адчуваць.

=== Эмоцыі і стрэс ===
{{Асноўны артыкул|Стрэс}}

Занадта моцныя эмоцыі, незалежна ад іх валентнасці, з’яўляюцца стрэсарамі — стамляюць арганізм і ўводзяць яго ў стан стрэсу. Пры працяглым уздзеянні гэта прыводзіць да розных праблем, у тым ліку і фізіялагічным.

== Фундаментальныя эмоцыі ==
З часоў Арыстоцеля налічваюць шэсць асноўных эмоцый: радасць, здзіўленне, смутак, гнеў, страх і агіда<ref>Двадцать две эмоции</ref>.

Кожная фундаментальная эмоцыя мае уласцівыя толькі ёй адаптыўныя функцыі з унікальнымі матывацыйных якасцямі, выключна важнымі для кожнага індывіда і для ўсяго віду.

Эмоцыі называюцца фундаментальнымі, так як кожная з іх мае:

* спецыфічныя ўнутрана дэтэрмінавана нервовыя субстраты;
* характэрныя мімічныя або нервова-цягліцавыя выразныя комплексы;
* адрознае суб'ектыўнае перажыванне або фенаменалагічную якасць.

Ні адзін з гэтых кампанентаў не ўтварае эмоцыю самастойна. Цэласная эмоцыя (або поўны эмацыйны працэс) патрабуе ўсіх гэтых трох кампанентаў, хоць у адным з іх — выразнаму комплексе — і працягласць, і інтэнсіўнасць саслабляюцца сацыялізацыяй.

== Формулы эмоцый ==
=== Формула Сіманава ===

Шырокае прызнанне набыла створаная савецкім псіхафізіялогіі Паўлам Васільевічам Сіманавым формула, у кароткай сімвалічнай форме прадстаўляе сукупнасць фактараў, якія ўплываюць на ўзнікненне і характар эмоцыі.

Э<math> = f(</math> П <math>(</math>Іс-Ін<math>) )</math>

дзе Э — эмоцыя, яе ступень, якасць і знак; П — сіла і якасць актуальнай патрэбы; (Іс-Ін) — ацэнка верагоднасці (магчымасці задавальнення патрэбнасці на аснове прыроджанага і онтогенетического вопыту; Ін — інфармацыя аб сродках, прагнастычныя неабходных для задавальнення патрэбнасці; Іс — інфармацыя аб існуючых сродках, якія рэальна ёсць у суб'екта.

Гэтая формула не ўжываецца для атрымання канкрэтных колькасных значэнняў, а толькі для ілюстрацыі самога прынцыпу фарміравання станоўчых ці адмоўных эмоцый рознай сілы<ref name="Raev1">{{артыкул| аўтар = Раевский, Владимир Вячеславович.| загаловак = Формула эмоций| арыгінал = | спасылка = http://www.fund-intent.ru/science/fils022.shtml| мова = ru| адказны = | аўтар выдання = | выданне = | тып = | месца = | выдавецтва = | год = | выпуск = | том = | нумар = | старонкі = | isbn = | archiveurl = https://web.archive.org/web/20091006071155/http://www.fund-intent.ru/science/fils022.shtml| archivedate = 6 кастрычніка 2009}}</ref>.

Пералічаныя вышэй фактары з’яўляюцца вызначальнымі, неабходным і дастатковымі, аднак варта ўлічваць таксама фактар часу (эмоцыя як кароткачасовы афект або доўгі настрой), якасныя асаблівасці патрэбы і індывідуальна-тыпалагічныя асаблівасці суб'екта. З формулы вынікае, што верагоднасць задавальнення патрэбнасці (параўнанне значэнняў Іс і Ін) ўплывае на знак эмоцыі, і адлюстравальная функцыя эмоцый супадае з ацэначнай функцыяй<ref name="p182">{{кніга|аўтар=А.С. Батуев|частка=Глава 6. Факторы организации поведения. #3. Роль эмоций в организации поведения|загаловак=Физиология высшей нервной деятельности и сенсорных систем|выданне=3|выдавецтва=Питер|год=2010|серыя=Учебник для вузов|старонкі=182|старонак=317|isbn=978-5-91180-842-6}}</ref>.

=== Формула К. У. Анохін ===

У формуле Сіманава фігуруе велічыня '''Ін''' — інфармацыя аб сродках, прагнастычна неабходных для задавальнення патрэбнасці. Гэта азначае, што патрэбнасць яшчэ не задаволеная, гэта значыць сітуацыя па задавальненні патрэбы яшчэ не завяршылася. Эмоцыі, якія ўзнікаюць да завяршэння сітуацыі называюцца папярэднімі. Такім чынам формула Сіманава дастасоўная, у лепшым выпадку, толькі да папярэдніх эмоцый.

Акрамя папярэдніх ёсць так званыя канстатуючыя эмоцыі, якія ўзнікаюць пасля завяршэння сітуацыі. Для канстатуючых эмоцый Канстанцінам Уладзіміравічам Анохіным распрацавана тэорыя эмоцый, якая сцвярджае, што знак і сіла эмоцыі вызначаюцца ступенню дасягнення мэты. Калі мэта дасягнута, то ўзнікае станоўчая эмоцыя, калі не дасягнута, то адмоўная.

== Мімічныя праявы ==

[[Файл:Manga emotions-RU.jpg|thumb|right|Эмацыянальная [[міміка]] персанажаў [[Манга (мастацтва)|мангі]]]]

Міміка — універсальны спосаб праявы эмоцый сярод людзей незалежна ад расавай і сацыяльнай прыналежнасці. Цэнтр распазнання эмоцый размяшчаецца ў правым паўшар'і галаўнога мозгу і мае выдатную ад цэнтра распазнання асоб лакалізацыю.

Існуе так званы феномен «эмацыйнага заражэння» — эмоцыі, асабліва ў асяроддзі статкавых жывёл, праяўленыя ў паводзінах адной асаблівай, выклікаюць падобныя эмоцыі ў іншых асобін, якія гэтыя праявы назіраюць. У чалавечай асяроддзі гэты эфект так жа прысутнічае і асабліва прыкметны ў паводзінах натоўпаў.

<gallery caption="Праяўленне эмоцый у дзяцей" perrow=6> 
File:Curiosity in children.jpg| [[Цікаўнасць]]
‎File:Offence and Boasting.jpg | [[Абраза]]
File:Envy and Self-satisfaction.jpg | [[Зайдрасць]]
</gallery>

== Мікравыражэнні ==

Паводле тэорыі Пола Экмана, эмоцыі чалавека заўсёды суправаджаюцца па меншай меры мікравыражэннямі, кароткімі міжвольнымі выразамі асобы, якія з’яўляюцца на твары чалавека, які спрабуе схаваць ці здушыць эмоцыю. Мікравыражэнні не паддаюцца свядомаму кантролю, гэта значыць з’яўляюцца незалежна ад жадання чалавека.

== Псіхалагічныя тэорыі эмоцый ==
{{Асноўны артыкул|Псіхалагічныя тэорыі эмоцый}}

Па шэрагу пытанняў аб унутранай структуры, функцыях і іншым асаблівасцям эмоцый ў псіхалогіі да гэтага часу няма адзінага меркавання. Існуе цэлы шэраг тэорый, якія спрабуюць даць свае адказы на гэтыя пытанні — напрыклад, біялагічная тэорыя Дарвіна.

== Фармальныя мадэлі эмоцый ==
{{Асноўны артыкул|Фармальныя мадэлі эмоцый}}

Фармальныя мадэлі эмоцый у даследаваннях па штучным інтэлекце ставяць мэтай вызначэнне эмоцый у форме прыдатнай для канструявання робатаў. Асноўнымі падыходамі ў цяперашні час з’яўляюцца OCC (Ortony-Clore-Collins) мадэль і так ці інакш заснаваныя на ёй KARO, EMA, CogAff, мадэль Фаміных-Лявонцьева, мадэль PAD (Pleasure-Arousal-Dominance), прапанаваная Mehrabian, і мадэль Плутчыка.

== Эмацыянальны водгук ==

Эмацыянальны водгук — аператыўная эмацыйная рэакцыя на бягучыя змены ў прадметнай асяроддзі (убачылі прыгожы краявід — захапіліся). Эмацыянальны водгук вызначаецца эмацыйнай узбудлівасцю чалавека. Адным з відаў эмацыйнага водгуку з’яўляецца сінтанія. Сінтанія — здольнасць гарманічна адгукацца на стану іншых людзей і ў цэлым з’яў навакольнага свету (адчуваць сябе ў гармоніі з прыродай, з людзьмі ці чалавекам). Гэта эмацыйнае сугучча.

== Цікавыя факты ==

Па тэорыі заснавальніка псіхалагічнай школы права прававеда Л. І. Петражыцкага, «праўдзівымі матывамі, рухавікамі чалавечага паводзінаў» з’яўляюцца эмоцыі, а сацыяльна-гістарычныя адукацыі ёсць толькі іх праекцыі (Петражицкий, 1908)<ref>[http://www.psy.msu.ru/science/public/andreeva/hystory.html Андреева Г. М. К истории становления социальной психологии в России] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20140906075504/http://www.psy.msu.ru/science/public/andreeva/hystory.html |date=6 верасня 2014 }}</ref>.

== Крыніцы ==

{{Крыніцы}}

== Літаратура ==

* Hilgard’s Introduction to Psychology (13 Edition) 2000, (Публикуется с 1953)
* Emotion (The science of sentiment). Dylan Evans. Oxford University press. 2001
* {{ВТ-ЭСБЕ|Чувствования|Лапшин И. И.}}
* {{кніга|аўтар=Я. Рейковский|загаловак=Экспериментальная психология эмоций|месца={{М.}}|год=1979}}
* «Філософський словник» / За ред. В. І. Шинкарука. — 2.вид., перероб. і доп. — К.: Голов. Ред. УРЕ, 1986.
* ''Джеймс Древер''. Словник психології — A Dictionary of Psychology by James Drever. Middlesex: Penguin Reference Books, 1952 — 1966.
* ''Изард К.'' Эмоции человека: Пер. с анг. М.: Изд. Моск. Ун-та,1980,с.440. И 10508-138
* ''Изард К. ''Психология эмоций: Пер. с анг. Питер, 2008.
* [http://darwin-library.com/b1_16.html Основи загальної та юридичної психології: Курс лекцій. Навч. посібн. / Н.&nbsp;Р.&nbsp;Бобечко, В.&nbsp;П.&nbsp;Бойко, І.&nbsp;В.&nbsp;Жолнович, І.&nbsp;І.&nbsp;Когутич; за ред. В.&nbsp;Т.&nbsp;Нора.&nbsp;— К.: Алерта ; ЦУЛ, 2011.&nbsp;— 224 с.] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20120629053758/http://darwin-library.com/b1_16.html |date=29 чэрвеня 2012 }}

== Спасылкі ==

* [http://emoatlas.narod.ru/book1.html Классификация эмоций] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20090226145921/http://emoatlas.narod.ru/book1.html |date=26 лютага 2009 }} — Леонтьев В. О., ([http://azps.ru/list/emotions.html Обзор книги])
* [http://www.it-med.ru/library/v/emotions.htm Виды и роль эмоций в жизни человека]
* [http://flogiston.ru/library/james_emotion Эмоция, Уильям Джеймс]
* [http://flogiston.ru/library/reic2 Ян Рейковский Эмоции как процесс, организующий поведение (Я. Рейковский. Экспериментальная психология эмоций. M.,1979. С. 133—151.)]
* [http://psi.webzone.ru/intro/intro12.htm Эмоции]
* [http://psi.webzone.ru/tema/tema11.htm Психология эмоций]

{{эмацыйныя працэсы}}

[[Катэгорыя:Эмоцыі| ]]
[[Катэгорыя:Вікіпедыя:Істотныя артыкулы]]