Закон Лапласа

Зако́н Лапла́са — залежнасць капілярнага ціску ад міжфазнага паверхневага нацяжэння і сярэдняй крывізны паверхні ў дадзеным пункце; адзін з асноўных законаў капілярных з'яў.

Устаноўлены П. С. Лапласам у 1806.

Паводле закона Лапласа, перапад гідрастатычнага ціску Шаблон:Math (капілярны ціск) на паверхні падзелу дзвюх фаз (вадкасць — вадкасць, вадкасць — пара ці газ)

$\mathrm{\Delta }p=\sigma (\frac{1}{R_1}+\frac{1}{R_2}),$

дзе Шаблон:Math — каэфіцыент паверхневага нацяжэння; Шаблон:Math і Шаблон:Math — радыусы крывізны двух узаемна перпендыкулярных нармальных сячэнняў паверхні ў дадзеным пункце (Шаблон:Math, калі меніск выпуклы, Шаблон:Math, калі меніск увагнуты).

Літаратура

• Шаблон:Крыніцы/БелЭн С. 134.