P-адычны лік

З пляцоўкі testwiki
Версія ад 09:23, 19 сакавіка 2024, аўтар imported>InternetArchiveBot (Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.9.5)
(розн.) ← Папярэдн. версія | Актуальная версія (розн.) | Навейшая версія → (розн.)
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку

Шаблон:Загаловак з малой літары p-адычны лік[1] (дзе p — нейкі выбраны просты лік) — элемент пашырэння поля рацыянальных лікаў, якое з’яўляецца папаўненнем поля рацыянальных лікаў адносна p-адычнай нормы, вызначанай на аснове ўласцівасцей дзялімасці цэлых лікаў на р.

p-адычныя лікі ўвёў Шаблон:Нп5 у 1897 годзе[2].

Поле p-адычных лікаў звычайна абазначаецца p ці 𝐐p.

Алгебраічная пабудова

Цэлыя p-адычныя лікі

Стандартнае азначэнне

Няхай p — некаторы просты лік. Цэлым p-адычным лікам называецца бесканечная паслядоўнасць x={x1,x2,} цэлых лікаў xn, якія задавальняюць умову:

xnxn+1(modpn).

Дзве паслядоўнасці xn і yn вызначаюць адзін і той жа цэлы p-адычным лік тады і толькі тады, калі

xnyn(modpn)

для ўсіх Шаблон:Math.

Складанне і множанне цэлых p-адычных лікаў вызначаецца як пачленнае складанне і множанне такіх паслядоўнасцей. Для іх непасрэдна правяраюцца ўсе аксіёмы кальца.

Азначэнне праз праектыўны ліміт

У тэрмінах Шаблон:Нп5 кальцо цэлых p-адычных лікаў вызначаецца як ліміт

lim/pn

кольцаў /pn вылікаў па модулю pn адносна натуральных праекцый /pn+1/pn.

Такія пабудовы можна правесці ў выпадку не толькі простага ліку p, але і любога састаўнога ліку m — атрымаецца т. зв. кальцо m-адычных лікаў, але гэтае кальцо ў адрозненне ад p утрымлівае дзельнікі нуля, таму далейшыя пабудовы, якія разглядаюцца ніжэй, для яго непрыдатныя.

Уласцівасці

Кальцо цэлых p-адычных лікаў звычайна абазначаецца p. Звычайныя цэлыя лікі ўкладваюцца ў p відавочным чынам: x={x,x,} і з’яўляюцца падкальцом.

Беручы ў якасці элемента класа вылікаў лік an=xnmodpn (такім чынам, 0an<pn), мы можам запісаць кожны цэлы p-адычны лік у выглядзе x={a1,a2,} адназначным чынам. Такое прадстаўленне называецца кананічным.

Запісваючы кожнае Шаблон:Math у p-ічнай сістэме злічэння an=bn1b1b0 і, улічваючы, што

anan+1(modpn),

мы можам усякі p-адычны лік у кананічным выглядзе прадставіць як

x={b0,b1b0,b2b1b0,}

ці запісаць у выглядзе бесканечнай паслядоўнасці лічбаў у p-ічнай сістэме злічэння

x={bkb1b0}.

Дзеянні над такімі паслядоўнасцямі ажыццяўляюцца па звычайных правілах складання, адымання і множання «слупком» у p-ічнай сістэме злічэння.

У такой форме запісу натуральным лікам і нулю адпавядаюць p-адычныя лікі з канечнаю колькасцю ненулявых лічбаў, якія супадаюць з лічбамі зыходнага ліку. Адмоўным лікам адпавядаюць p-адычныя лікі з бесканечнаю колькасцю ненулявых лічбаў, напрыклад у пяцярковай сістэме −1=…4444=(4).

p-адычныя лікі

Азначэнне як поля дзелей

p-адычным лікам называецца элемент поля дзелей p кальца p цэлых p-адычных лікаў. Гэтае поле называецца полем p-адычных лікаў.

Уласцівасці

Поле p-адычных лікаў утрымлівае ў сабе поле рацыянальных лікаў.

Няцяжка даказаць, што любы цэлы Шаблон:Math-адычны лік, някратны Шаблон:Math, будзе абарачальным у колцы p, а кратнае Шаблон:Math адназначна запісваецца ў выглядзе xpn, дзе лік Шаблон:Math не дзеліцца на Шаблон:Math і таму абарачальны, а Шаблон:Math.

Таму любы ненулявы элемент поля p можна запісаць у выглядзе xpn, дзе x не кратнае p, а n любое.

Калі n адмоўнае, то, зыходзячы з прадстаўлення цэлых p-адычных лікаў у выглядзе паслядоўнасці лічбаў у p-ічнай сістэме злічэння, мы можам запісаць такі p-адычны лік у выглядзе паслядоўнасці

x={bkb2b1b0,b1bn},

г.зн. фармальна прадставіць у выглядзе p-ічнага дробу з канечным лікам лічбаў пасля коскі і, магчыма, бесканечнаю колькасцю ненулявых лічбаў да коскі.

Дзяліць такія лікі можна аналагічна «школьнаму» правілу, але пачынаючы з малодшых, а не старшых разрадаў ліку.

Метрычная пабудова

Любы ненулявы рацыянальны лік Шаблон:Math можна запісаць як

r=pnab,

дзе Шаблон:Math і Шаблон:Math — цэлыя лікі, якія не дзеляцца на Шаблон:Math, а Шаблон:Math — цэлы лік, які ў такім прадстаўленні вызначаецца адназначна.

Тады p-адычная норма ліку Шаблон:Math вызначаецца як

|x|p=pn.

Для нуля p-адычная норма паводле азначэння роўная нулю:

|0|p=0.

Поле p-адычных лікаў ёсць папаўненне поля рацыянальных лікаў з метрыкаю dp, вызначанаю p-адычнай нормай:

dp(x,y)=|xy|p.

Гэтая пабудова аналагічная пабудове поля рэчаісных лікаў як папаўнення поля рацыянальных лікаў пры дапамозе нормы, якая з’яўляецца звычайнаю абсалютнаю велічынёю.

Норма |r|p працягваецца па непарыўнасці да нормы на p.

Уласцівасці

  • Кожны элемент x поля p-адычных лікаў можна прадставіць у выглядзе збежнага рада
x=i=n0aipi
дзе n0 — некаторы цэлы лік, а ai — цэлыя неадмоўныя лікі, не большыя чым p1. А іменна, у якасці ai тут выступаюць лічбы з запісу x у сістэме злічэння з асноваю p. Такая сума заўсёды збягаецца ў метрыцы dp да самога x.
|xz|pmax{|xy|p,|yz|p}.
  • Лікі xp з умоваю |x|p1 утвараюць кальцо p цэлых p-адычных лікаў, якое з’яўляецца папаўненнем кальца цэлых лікаў у норме |x|p.
  • Лікі xp з умоваю |x|p=1 утвараюць мультыплікатыўную групу і называюцца p-адычнымі адзінкамі.
  • Сукупнасць лікаў xp з умоваю |x|p<1 з’яўляецца галоўным ідэалам у p з утваральным элементам p.
  • Метрычная прастора (p,dp) гомеаморфная Кантараву мноству, а прастора (p,dp) гомеаморфная Кантараву мноству з выразаным пунктам.
  • Для розных p нормы |x|p незалежныя, а палі p неізаморфныя.
  • Для любых элементаў r, r2, r3, r5, r7, … такіх, што r і rpp, можна знайсці паслядоўнасць рацыянальных лікаў xn такіх, што для любога p |xirp|p0 і |xir|0.

Выкарыстанне

  • Калі F(x1,x2,,xn) — мнагачлен з цэлымі каэфіцыентамі, то вырашальнасць пры ўсіх k параўнання
F(x1,x2,,xn)0(modpk)
раўназначная вырашальнасці ўраўнення
F(x1,x2,,xn)=0
у цэлых p-адычных ліках. Неабходнаю ўмоваю вырашальнасці гэтага ўраўнення ў цэлых ці рацыянальных ліках з’яўляецца яго вырашальнасць у кольцах ці, адпаведна, палях p-адычных лікаў пры ўсіх p, а таксама ў полі рэчаісных лікаў. Для некаторых класаў мнагачленаў (напрыклад, для квадратычных форм) гэтая ўмова з’яўляецца таксама дастатковаю.
На практыцы для праверкі вырашальнасці ўраўнення ў цэлых p-адычных ліках дастаткова праверыць вырашальнасць названага параўнання для пэўнага канечнага ліку значэнняў k. Напрыклад, згодна з Шаблон:Нп5, пры n=1 дастатковаю ўмоваю для вырашальнасці параўнання пры ўсіх натуральных k будзе наяўнасць простага рашэння ў параўнання па модулю p (г.зн. простага кораня ў адпаведнага ўраўнення ў полі вылікаў па модулю p). Інакш кажучы, пры n=1 для праверкі наяўнасці кораня ў ураўнення у цэлых p-адычных ліках, як правіла, дастаткова рашыць адпаведнае параўнанне пры k=1.

Шаблон:Зноскі

Літаратура

Спасылкі

Шаблон:Вонкавыя спасылкі Шаблон:Навігацыйная табліца

  1. чытаецца: пэ-адычны; адпаведна: два-адычны, тры-адычны і г.д.
  2. Шаблон:АртыкулШаблон:Ref-de