Тэсла (адзінка вымярэння)

Шаблон:Універсальная картка Шаблон:Значэнні Тэ́сла (абазначэнне: Тл, T) — вытворная адзінка вымярэння магнітнай індукцыі ў сістэме СІ. Вызначана на Генеральнай канферэнцыі па вагах і вымярэннях ў 1960 г., названая ў гонар сербска-харвацкага вынаходніка Ніколы Тэслы.

Вызначэнне

На часціцу з зарадам 1 кулон, якая рухаецца ў магнітным полі з індукцыяй 1 тэсла з хуткасцю 1 метр за секунду, дзейнічае сіла Лорэнца велічынёй 1 ньютан.

Тэсла можа быць выражана праз асноўныя адзінкі СІ:

$\mathrm{T}\mathrm{=}\frac{kg}{A\cdot s^2}\mathrm{=}\frac{Wb}{m^2}\mathrm{=}\frac{V\cdot s}{m^2}\mathrm{=}\frac{N}{A\cdot m}\mathrm{=}\frac{kg}{C\cdot s}$

Дзе:

A = ампер

C = кулон

kg = кілаграм

m = метр

N = ньютан

s = секунда

T = тэсла

V = вольт

Wb = вебер

Характэрныя велічыні

• 31 мкТл (3,1×10⁻⁵ Tл) — напружанасць магнітнага поля Зямлі пры 0° шыраты (на экватары)
• 5 мТл — сіла звычайнага магніта на халадзільніку
• 1—2,4 Тл — у зазоры магніта тыповага гучнагаварыцеля

Кратныя і дзельныя адзінкі

Дзесятковыя кратныя і дзельныя адзінкі магнітнай індукцыі ўтвараюцца з дапамогай стандартных прыставак СІ.