Давядзенне да абсурду

З пляцоўкі testwiki
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку

Давядзенне да абсурду або доказ ад «процілеглага» (лац. Reductio ad absurdum) — адзін з самых выкарыстоўваных метадаў доказу сцвярджэнняў. Гэты спосаб заснаваны на праўдзівасці формулы ((AB)¬B)¬A ў класічнай логіцы і законе двайнога адмаўлення.

Доказ сцвярджэння A праводзіцца так. Спачатку прымаюць здагадку, што сцвярджэнне A няправільна, а затым даказваюць, што пры такой здагадцы было бы дакладна некаторае сцвярджэнне B, якое загадзя памылкова. Атрыманая супярэчнасць даказвае, што зыходная здагадка была памылковай, і таму правільнае сцвярджэнне ¬¬A, якое па закону двайнога адмаўлення раўназначна сцвярджэнню A.

У інтуіцыйнай логіцы закон выключанага трэцяга не працуе, таму такія доказы ў ёй не прымаюцца.

Прыклад

Доказ ірацыянальнасці ліку 2.

Дапусцім процілеглае: хай 2 — рацыянальны лік. Тады яго можна прадставіць у выглядзе нескарачальнага дробу mn, дзе m і n — цэлыя лікі. Узвядзём меркаваную роўнасць у квадрат:

2=mn2=m2n2m2=2n2.

Адгэтуль варта, што m2 цотна, значыць, цотна і m. Такім чынам, m2 падзяляецца на 4, значыць, n2 і n таксама цотныя. Гэтае сцвярджэнне супярэчыць нескарачальнасці дробу mn. Значыць, зыходнае сцвярджэнне памылкова, і 2 — ірацыянальны лік. Шаблон:Бібліяінфармацыя