Геаметрычная імавернасць

З пляцоўкі testwiki
Версія ад 13:21, 5 кастрычніка 2023, аўтар imported>A potato hater (Выкарыстанне)
(розн.) ← Папярэдн. версія | Актуальная версія (розн.) | Навейшая версія → (розн.)
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку

Шаблон:Тэорыя імавернасцей

У тэорыі імавернасцей геаметрычная імавернасць — мадэль імавернаснай прасторы для задач, у якіх прастора элементарных падзей ёсць некаторым падмноствам прасторы n[1]Шаблон:Rp.

Азначэнне

Няхай Ωn і Ω мае канечны дадатны n-мерны аб’ём, які пазначым праз |Ω|. Праз 𝒜 пазначым некаторую σ-алгебру Шаблон:Нп5 падмностваў Ω. За імавернасць падзеі A𝒜 прымаецца лік

P(A)=|A||Ω|,

дзе праз |A| пазначаны n-мерны аб’ём (мера Лебега) мноства A.

Адпаведнасць геаметрычнай імавернасці аксіёмам неадмоўнасці, нармаванасці і злічонай адытыўнасці вынікае з прыведзенага вышэй азначэння імавернасці падзеі і ўласцівасцей меры Лебега.

Выкарыстанне

Геаметрычная імавернасць служыць мадэллю для задач, дзе часціца выпадкова кідаецца на мноства Ωn і каардынаты падзення раўнамерна размеркаваныя па гэтым мностве.

Прыклады

Задача Бюфона

Ілюстрацыя да задачы Бюфона

Адзін з прыкладаў выкарыстання геаметрычнай імавернасці — задача Бюфона[1]Шаблон:Rp.

На гарызантальную паверхню, разлінееную Шаблон:Нп5 прамымі на адлегласці 2a паміж сабой кідаецца іголка даўжынёй 2l, 0<l<a. Патрабуецца знайсці імавернасць таго, што іголка перасячэ якую-кольвек прамую.

Развязанне

Становішча іголкі можна Шаблон:Нп5 значэннямі x і φ, дзе x[0,a] — адлегласць паміж цэнтрам іголкі і бліжэйшай прамой, а φ[0,π] — вугал паміж іголкай і прамымі. Параметры x і φ незалежныя адзін ад аднаго, таму за прастору элементарных падзей можна прыняць прамавугольнік Ω=[0,π]×[0,a].

З ілюстрацыі відаць, што іголка перасякае прамую тады і толькі тады, калі xsinφ. Такім чынам, падзея перасячэння адпавядае мноству A={(φ,x)|0φπ,0xlsinφ}. Знойдзем плошчу мноства A, палічыўшы інтэграл

|A|=0πlsinφdφ=lcosϕ|0π=2l.

Па формуле геаметрычнай імавернасці знаходзім P(A)=|A||Ω|=2laπ.

Шаблон:Зноскі

Шаблон:Бібліяінфармацыя

  1. 1,0 1,1 Звяровіч Э. І., Радына А. Я. Элементы тэорыі імавернасцей. — Мінск: Беларусь, 2013. — ISBN 978-985-01-1043-5.