Магнітная пастаянная

Магнітная пастаянная — фізічная канстанта, скалярная велічыня,

• вызначае шчыльнасць магнітнага патоку ў вакууме;
• якая ўваходзіць у выразы некаторых законаў электрамагнетызму пры запісе іх у форме, якая адпавядае Міжнароднай сістэме адзінак (СІ).

Часам называюць магнітнай пранікальнасцю вакууму. Вымяраецца ў генры на метр (ці ў ньютанах на ампер ў квадраце). Магнітная пастаянная роўная:

${\mu }_0\stackrel{\mathrm{d}\mathrm{e}\mathrm{f}}{=}4\pi \times 10^{-7}$ Гн/м $\equiv \frac{1}{{\epsilon }_0{c}^2}\approx 1,25663706\times 10^{-6}$ Гн/м $=1,25663706\times 10^{-6}$ Н/А²

Значэнне магнітнай пастаяннай прама выцякае з вызначэння ампера, адзінкі сілы электрычнага току ў СІ.

У матэрыяльных ўраўненнях, у вакууме, праз магнітную пранікальнасць звязаны вектар напружанасці магнітнага поля $𝐇$ і вектар магнітнай індукцыі Шаблон:Nobr:

$𝐁={\mu }_0𝐇.$

Праз магнітную пастаянную ажыццяўляецца сувязь паміж адноснай і абсалютнай магнітнай пранікальнасцю.

Гл. таксама

• Электрычная пастаянная
• Хуткасць святла