Электрычная пастаянная

Электрычная пастаянная (раней таксама насіла назву дыэлектрычнай пастаяннай) — фізічная канстанта, скалярная велічыня,

• якая вызначае напружанасць электрычнага поля ў вакууме;
• якая ўваходзіць у выразы некаторых законаў электрамагнетызму, у тым ліку закона Кулона, пры запісе іх у форме, якая адпавядае Міжнароднай сістэме адзінак (СІ).

Часам, выкарыстоўваючы састарэлую тэрміналогію, завуць дыэлектрычнай пранікальнасцю вакууму. Вымяраецца ў фарадах, падзеленых на метр. Электрычная пастаянная роўная:

${\epsilon }_0\stackrel{\mathrm{d}\mathrm{e}\mathrm{f}}{=}\frac{1}{{\mu }_0{c}^2}\equiv \frac{1}{4\pi \times 299792458^2\times 10^{-7}}$ Ф/м $\approx 8,854187817\times 10^{-12}$ Ф/м,

где ${\mu }_0$ — магнітная пастаянная.

У матэрыяльных ураўненнях, у вакууме, праз дыэлектрычную пастаянную звязаны вектар электрычнай індукцыі D і напружанасці электрычнага поля E:

$𝐃={\epsilon }_0𝐄.$

Праз электрычную пастаянную ажыццяўляецца сувязь паміж адноснай і абсалютнай дыэлектрычнай пранікальнасцю. Яна таксама ўваходзіць у запіс закона Кулона:

${𝐅}_{12}=\frac{q_1{q}_2}{4\pi {\epsilon }_0{r}_{12}^2}\frac{{𝐫}_{12}}{r_{12}}$

Гл. таксама

• Магнітная пастаянная
• Хуткасць святла