Арбітальная скорасць

З пляцоўкі testwiki
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку

Арбіта́льная ско́расць цела (звычайна планеты, натуральнага або штучнага спадарожніка, кратнай зоркі) — гэта скорасць, з якой яно круціцца вакол барыцэнтра сістэмы, як правіла вакол больш масіўнага цела.

Азначэнне

У палярных каардынатах выраз для арбітальнай скорасці (v) пры кеплераўскім руху па канічным сячэнні (эліпсе, парабале ці гіпербале) мае наступны выгляд [1]:

μp(1+2εcosθ+ε2)

дзе:

  • μ — гравітацыйны параметр, роўны G (M + m) — у агульнай задачы двух цел, або GM — у абмежаванай, дзе G — гравітацыйная пастаянная, M — маса цэнтральнага цела, m — маса цела, якое верціцца.
  • p — факальны параметр канічнага сячэння (адлегласць ад фокуса да дырэктрысы для парабалы, адносіна b2a для эліпса і гіпербалы.
  • ε — эксцэнтрысітэт.
  • θ — рэчаісная анамалія, вугал паміж кірункам з цэнтра, размешчанага ў фокусе, на бліжэйшы да яго пункт арбіты і радыусам-вектарам цела, якое верціцца.

Арбітальная скорасць таксама можа вылічвацца па наступных формулах:

  • у агульным выглядзе: v=2(μr+ϵ)
    • для эліптычнай арбіты: v=μ(2r1a)
    • для парабалічнай арбіты: v=μ(2r)
    • для гіпербалічнай арбіты: v=μ(2r+1a)

дзе:

  • μ — гравітацыйны параметр
  • r — адлегласць паміж целам, якое верціцца, і цэнтральным целам.
  • ϵ — удзельная арбітальная энергія
  • a — даўжыня большай паўвосі

Шаблон:Зноскі

Шаблон:Нябесная механіка Шаблон:Бібліяінфармацыя