Цэнтральная лімітавая тэарэма
Цэнтра́льная лімітавая тэарэма — агульная назва шэрага тэарэм у тэорыі імавернасцей, якія сцвярджаюць, што сума дастаткова вялікай колькасці слаба залежных выпадковых велічынь, у якіх прыкладна аднолькавыя маштабы (ні адзін са складнікаў не пераважвае, не ўносіць у суму вызначальнага ўкладу), мае размеркаванне, блізкае да нармальнага.
Многія выпадковыя велічыні ў прыкладаннях фарміруюцца пад уплывам некалькіх слаба залежных выпадковых фактараў, таму іх размеркаванне лічаць нармальным. Пры гэтым павінна выконвацца ўмова, што ні адзін з фактараў не пераважвае. Цэнтральныя лімітавыя тэарэмы ў гэтых выпадках абгрунтоўваюць прымяненне нармальнага размеркавання.
Класічная цэнтральная лімітавая тэарэма
Няхай Шаблон:Math — паслядоўнасць незалежных аднолькава размеркаваных выпадковых велічынь з канечным матэматычным спадзяваннем µ і дысперсіяй σ2. Няхай таксама
Тады[1]
- па размеркаванню пры
дзе — нармальнае размеркаванне з нулявым матэматычным спадзяваннем і стандартным адхіленнем, роўным адзінцы.
- Заўвагі
Абазначыўшы сімвалам выбарачнае сярэдняе першых велічынь:
вынік цэнтральнай лімітавай тэарэмы можна перапісаць у наступным выглядзе:
- па размеркаванню пры .
Скорасць збежнасці можна ацаніць з дапамогаю няроўнасці Беры — Эсеена.
- Кажучы прасцей, класічная цэнтральная лімітавая тэарэма сцвярджае, што сума незалежных аднолькава размеркаваных выпадковых велічынь мае размеркаванне блізкае да Ці, што тое самае, мае размеркаванне блізкае да
- Паколькі функцыя размеркавання стандартнага нармальнага размеркавання непарыўная, збежнасць к гэтаму размеркаванню раўназначная папунктавай збежнасці функцый размеркавання к функцыі размеркавання стандартнага нармальнага размеркавання. Прымаючы , атрымліваем , дзе — функцыя размеркавання стандартнага нармальнага размеркавання.
- Цэнтральная лімітавая тэарэма ў класічнай фармулёўцы даказваецца метадам характарыстычных функцый (тэарэма Леві аб непарыўнасці).
- Увогуле кажучы, са збежнасці функцый размеркавання не выцякае збежнасць шчыльнасцей. Тым не менш у дадзеным класічным выпадку гэта мае месца (пры ўмове, што для размеркавання велічынь Шаблон:Math можна вызначыць шчыльнасць).
Лакальная цэнтральная лімітавая тэарэма
У дапушчэннях класічнае фармулёўкі, дапусцім у дадатак, што размеркаванне выпадковых велічынь абсалютна непарыўнае, г. зн. мае шчыльнасць. Тады размеркаванне таксама абсалютна непарыўнае, і больш таго,
- пры ,
дзе — шчыльнасць выпадковае велічыні , а ў правай частцы стаіць шчыльнасць стандартнага нармальнага размеркавання.
Абагульненні
Вынік класічнай цэнтральнай лімітавай тэарэмы верны для выпадкаў, значна больш агульных, чым выпадак поўнай незалежнасці і аднолькавага размеркавання.
Цэнтральная лімітавая тэарэма Ляпунова
Ляпуноў сфармуляваў і даказаў гэту тэарэму ў 1901 годзе.
Няхай незалежныя выпадковыя велічыні Шаблон:Math маюць канечныя матэматычныя спадзяванні μi і дысперсіі σШаблон:Su і абсалютныя моманты E[|Xi − μi|2+δ]. Няхай
Няхай выконваецца умова Ляпунова:
Тады[1]
- па размеркаванню пры .
Цэнтральная лімітавая тэарэма Ліндэберга
Ліндэберг даказаў свой варыянт цэнтральнай лімітавай тэарэмы ў 1920-х гадах.
Няхай незалежныя выпадковыя велічыні Шаблон:Math вызначаны на адной імавернаснай прасторы і маюць канечныя матэматычныя спадзяванні і дысперсіі:
Няхай
І няхай выконваецца ўмова Ліндэберга: г. зн. для любога ε > 0
дзе Шаблон:Math — функцыя размеркавання велічыні Шаблон:Math .
Тады[2]
- па размеркаванню пры .
- Заўвагі
- З лінейнасці матэматычнага спадзявання маем
- Велічыні Шаблон:Math незалежныя, таму
- Умову Ліндэберга можна перапісаць у наступным відзе:
- дзе — Шаблон:Нп3.
Цэнтральная лімітавая тэарэма для мартынгалаў
Няхай працэс з'яўляецца Шаблон:Нп3 з абмежаванымі прырашчэннямі, г. зн. для ўсіх t
і існуе такая пастаянная Шаблон:Math, што для ўсіх t Шаблон:Нп3 справядліва няроўнасць
Будзем таксама лічыць, што
Няхай
і рад з σШаблон:Su разбягаецца Шаблон:Нп3:
Няхай
Тады[3]
- па размеркаванню пры .