Функцыя размеркавання: Розніца паміж версіямі

З пляцоўкі testwiki
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку
imported>A potato hater
 
(Няма розніцы)

Актуальная версія на 18:34, 6 студзеня 2024

Прыклады непарыўных справа функцый размеркавання. У выпадку вызначэння функцый як непарыўных злева, выкалатыя і зафарбаваныя пункты ў месцах разрыву будуць памяняныя месцамі.

Функцыя размеркавання выпадковай велічыні — гэта функцыя, якая апісвае імавернасць таго, што выпадковая велічыня прыме значэнне, меншае за некаторы рэчаісны лік. Функцыя размеркавання задае размеркаванне выпадковай велічыні.

Азначэнне

Функцыяй размеркавання выпадковай велічыні завецца функцыя Fξ:, якая вызначаецца праз роўнасць[1]Шаблон:Rp Fξ(x):=P(ξ<x),x.

У некаторых крыніцах функцыя размеркавання вызначаецца з іншым знакам: Fξ(x):=P(ξx),x. Такое вызначэнне ўплывае на ўласцівасць непарыўнасці, робячы функцыю непарыўнай справа, а не злева (гл. § Уласцівасці).

Існуе таксама абагульненне гэтага азначэння на многавымерныя выпадковыя велічыні.

Уласцівасці

Для функцыі размеркавання F кожнай выпадковай велічыні ξ справядлівыя наступныя ўласцівасці[1]Шаблон:Rp:

  1. Шаблон:Нп5. Калі x1x2, то F(x1)F(x2).
  2. Шаблон:Нп5. Маюць месца няроўнасці 0F(x)1, прычым limxF(x)=0,limx+F(x)=1;
  3. Непарыўнасць злева. Для кожнага x0 выконваецца limxx0F(x)=F(x0).

Для кожнай функцыі F:[0,1], якая адпавядае ўмовам манатоннасці, абмежаванасці і непарыўнасці злева, існуюць імавернасная прастора (Ω,𝒜,P) і выпадковая велічыня ξ:Ω, у якой функцыя размеркавання Fξ супадае з F. Іншымі словамі, кожная такая функцыя і ёсць функцыяй размеркавання для некаторай выпадковай велічыні.

Часта функцыя размеркавання задаецца праз роўнасць Fξ(x):=P(ξx),x. У такім выпадку для яе характэрна ўласцівасць непарыўнасці справа, а не злева.

Доказы ўласцівасцей

Доказ манатоннасці

Няхай x1x2. Тады (,x1)(,x2), і таму ξ1(,x1)ξ1(,x2), гэта значыць (ξ<x1)(ξ<x2).

Карыстаючыся манатоннасцю імавернасці, атрымліваем F(x1)=P(ξ<x1)P(ξ<x2)=F(x2).

Доказ абмежаванасці

Няроўнасць 0F(x)1 відавочна вынікае з 0P(ξ<x)1.

Разгледзім улучэнні (,1)(,2). Заўважым, што n=1(,n)=. Акрамя таго, ξ1(,1)ξ1(,2), n=1ξ1(,n)=ξ1(n=1(,n))=ξ1()=. Па аксіёме непарыўнасці імавернасці атрымліваем limnF(n)=limn+P(ξ1(,n))=0 для n. Няхай цяпер x імкнецца да . З манатоннасці функцыі размеркавання вынікае F([x])F(x)F([x]+1). Калі x, абедзве крайнія часткі няроўнасці імкнуцца да нуля. Карыстаючыся Шаблон:Нп5, атрымліваем limxF(x)=0.

Прадставім як суму (,0)+[0,1)+[1,2)+ і, скарыстаўшы злічоную адытыўнасць, атрымаем 1=Pξ()=Pξ((,0))+k=0+Pξ([k,k+1))= =limn+(Pξ((,0))+k=0n1Pξ([k,k+1)))= =limn+Pξ((,0)+[0,1)+[1,2)++[n1,n))= =limn+Pξ((,n))=limn+F(n) для n. Доказ для x праводзіцца аналагічна папярэдняму выпадку праз тэарэму аб заціснутай функцыі.

Доказ непарыўнасці злева

Возьмем адвольную нарастальную паслядоўнасць рэчаісных лікаў (xn)n=1, якая збягаецца да x0. Існаванне Шаблон:Нп5 limxx0F(x) вынікае з манатоннасці F. Пакажам, што гэты ліміт роўны F(x0).

Заўважым, што =n=1[xn,x0) і [xn,x0)[xn+1,x0)n. Карыстаючыся аксіёмамі непарыўнасці і адытыўнасцю імавернасці, атрымліваем

0=limn+Pξ([xn,x0))=limn+Pξ((,x0)((,xn))=
=limn+(Pξ((,x0))Pξ((,xn)))=
=F(x0)limxnx0F(xn).
Адсюль вынікае limxx0F(x)=F(x0).

Гл. таксама

Шаблон:Зноскі

Шаблон:Бібліяінфармацыя

  1. 1,0 1,1 Звяровіч Э. І., Радына А. Я. Элементы тэорыі імавернасцей. — Мінск: Беларусь, 2013. — ISBN 978-985-01-1043-5.