Дзялімасць

З пляцоўкі testwiki
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку

Дзялі́масць — адно з асноўных паняццяў арыфметыкі і тэорыі лікаў, звязанае з аперацыяй дзялення. З пункту погляду тэорыі мностваў, дзялімасць цэлых лікаў з'яўляецца дачыненнем, вызначаным на мностве цэлых лікаў.

Азначэнне

Калі для некаторага цэлага ліку a і цэлага ліку b існуе такі цэлы лік q, што bq=a, то кажуць, што лік a дзеліцца цалкам (ці дзеліцца без астачы) на b або што b дзеліць a.

Пры гэтым лік b называецца дзельнікам ліку a, дзеліва a будзе кратным ліку b, а лік q называецца дзеллю ад дзялення a на b.

Хоць уласцівасць дзялімасці вызначана на ўсём мностве цэлых лікаў, звычайна разглядаецца толькі дзялімасць натуральных лікаў. У прыватнасці, функцыя колькасці дзельнікаў натуральнага ліку падлічвае толькі яго дадатныя дзельнікі.

Абазначэнні

  • Запіс ab абазначае, што a дзеліцца на b, ці, што тое самае, лік a кратны ліку b.
  • Запіс ba ці ba абазначае[1], што b дзеліць a, ці, што тое ж: b — дзельнік a.

Звязаныя азначэнні

  • У кожнага натуральнага ліку, большага за адзінку, ёсць прынамсі два натуральныя дзельнікі: адзінка і сам гэты лік. Пры гэтым натуральныя лікі, у якіх роўна два дзельнікі, называюцца простымі, а тыя, у якіх больш за два дзельнікі — састаўнымі. Адзінка мае роўна адзін дзельнік і не з'яўляецца ні простым, ні састаўным лікам.
  • У кожнага натуральнага ліку, большага за 1, ёсць хоць адзін просты дзельнік.
  • Уласным дзельнікам ліку называецца ўсякі яго дзельнік, не роўны самому ліку. У простых лікаў ёсць роўна адзін уласны дзельнік — адзінка.
  • Незалежна ад дзялімасці цэлага ліку a на цэлы лік b0, лік a заўсёды можна падзяліць на b з астачаю, г. зн. прадставіць у выглядзе:
    a=bq+r,
    дзе 0r<|b|.
У гэтых суадносінах лік q называецца няпоўнаю дзеллю, а лік rастачаю ад дзялення a на b. Як дзель, так і астача вызначаюцца адназначна.
Лік a дзеліцца цалкам на b тады і толькі тады, калі астача ад дзялення a на b роўная нулю.
  • Усякі лік, які дзеліць як a, так і b, называецца іх агульным дзельнікам; найбольшы з такіх лікаў называецца найбольшым агульным дзельнікам. Любая пара цэлых лікаў мае сама менш два агульныя дзельнікі: +1 і -1. Калі іншых агульных дзельнікаў няма, то гэтыя лікі называюцца ўзаемна простымі.

Уласцівасці

Заўвага: ва ўсіх формулах гэтага раздзела мяркуецца, што Шаблон:Math — цэлыя лікі.
  • Любы цэлы лік з'яўляецца дзельнікам нуля, і дзель роўная нулю:
0a.
  • Любы цэлы лік дзеліцца на адзінку:
a1.
  • На нуль дзеліцца толькі нуль:
a0a=0,
прычым дзель у гэтым выпадку не вызначана.
  • Адзінка дзеліцца толькі на адзінку:
1aa=±1.
  • Для любога цэлага ліку a0 знойдзецца такі цэлы лік ba, для якога ba.
  • Калі ab і |b|>|a|, то a=0. Адсюль жа вынікае, што калі ab і a0 то |a||b|.
  • Для таго каб ab неабходна і дастаткова, каб |a||b|.
  • Калі a1b,a2b,,anb, то (a1+a2++an)b.
  • Уласцівасць дзялімасці з'яўляецца дачыненнем нястрогага парадку і, адпаведна, яно:

Лік дзельнікаў

Шаблон:Асноўны артыкул

Лік дадатных дзельнікаў натуральнага ліку n звычайна абазначаецца τ(n) і з'яўляецца мультыплікатыўнаю функцыяй, для яе справядліва асімптатычная формула Дзірыхле:

n=1Nτ(n)=NlnN+(2γ1)N+O(Nθ),

дзе γпастаянная Эйлера — Маскероні, а для θ Дзірыхле атрымаў значэнне 12. Гэты вынік неаднаразова паляпшаўся, і на сёння найлепшы вядомы вынік θ=131416 (атрыман у 2003 годзе Хакслі). Аднак, найменшае значэнне θ, пры якім гэта формула застаецца вернаю, невядома (даказана, што яно не меншае, чым 14)[2][3][4].

Пры гэтым сярэдні дзельнік вялікага ліку Шаблон:Math у сярэднім расце як c1nlnn, што было выяўлена А. Карацубам[5]. Паводле камп'ютарных ацэнак М. Каралёва

c1=1πp(p3/2p1ln(1+1p))0,7138067.

Абагульненні

Паняцце дзялімасці абагульняецца на адвольныя колцы, напрыклад колца мнагачленаў.

Гл. таксама

Шаблон:Зноскі

Літаратура

Спасылкі

Шаблон:Бібліяінфармацыя