Размеркаванне імавернасцей

З пляцоўкі testwiki
Версія ад 18:17, 6 студзеня 2024, аўтар imported>A potato hater
(розн.) ← Папярэдн. версія | Актуальная версія (розн.) | Навейшая версія → (розн.)
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку

Шаблон:Тэорыя імавернасцей

Размеркава́нне імаве́рнасцей — закон, які ставіць у адпаведнасць кожнаму інтэрвалу значэнняў імавернасць таго, што значэнне выпадковай велічыні патрапіць у гэты інтэрвал.

Размеркаванне імавернасцей — асобны выпадак больш агульнага паняцця Шаблон:Нп5: функцыі, якая ставіць у адпаведнасць вымерным мноствам з вымернай прасторы імавернасці згодна з аксіёмамі Калмагорава.

Азначэнне

Размеркаваннем выпадковай велічыні ξ:Ω называецца імавернасная мера Pξ:(), зададзеная на σ-алгебры ўсіх Шаблон:Нп5 B з дапамогай роўнасці[1]Шаблон:Rp Pξ(B):=P(ξB)=P(ξ1(B)).

Існуе таксама абагульненне гэтага азначэння на многавымерныя выпадковыя велічыні.

Функцыя размеркавання

Шаблон:Main Функцыяй размеркавання выпадковай велічыні завецца функцыя Fξ:, якая вызначаецца праз роўнасць Fξ(x):=P(ξ<x),x.

Кожная функцыя размеркавання адпавядае толькі аднаму размеркаванню і наадварот, кожнае размеркаванне адназначна задае функцыю размеркавання[1]Шаблон:Rp.

Класіфікацыя размеркаванняў

Размеркаванні імавернасцей падзяляюцца паводле характарыстык іх функцый размеркавання на дыскрэтныя, абсалютна непарыўныя, сінгулярныя і змешаныя[1]Шаблон:Rp.

Дыскрэтнае размеркаванне

Прыклад функцыі імавернасці і функцыі размеркавання для дыскрэтнага размеркавання

Размеркаванне выпадковай велічыні завецца дыскрэтным, калі яна прымае канечную або злічоную колькасць значэнняў.

Для дыскрэтнага размеркавання існуе так званая функцыя імавернасці pξ, якая ставіць у адпаведнасць кожнаму значэнню x імавернасць таго, што выпадковая велічыня ξ прыме гэтае значэнне: pξ(x)=P(ξ=x)

Калі колькасць значэнняў невялікая, дыскрэтнае размеркаванне можна задаць з дапамогай табліцы

Значэнні ξ x1 x2 xn
P(ξ=xk) p1 p2 pn

, дзе pk>0 і kpk=1.

Функцыя размеркавання мае выгляд Fξ(x)=P(ξ<x)=k:xk<xpk.

Прыклады дыскрэтных размеркаванняў:

Абсалютна непарыўнае размеркаванне

Прыклад шчыльнасці імавернасці і функцыі размеркавання для абсалютна непарыўнага размеркавання

Размеркаванне выпадковай велічыні завецца абсалютна непарыўным, калі існуе неадмоўная функцыя fξ:, для якой fξ(t)dt=1 і для кожнага барэлеўскага мноства B праўдзіцца P(ξB)=Bfξ(t)dt. Такая функцыя fξ завецца шчыльнасцю імавернасці выпадковай велічыні ξ.

Для абсалютна непарыўных размеркаванняў функцыя размеркавання мае выгляд Fξ(x)=xfξ(t)dt. Пры гэтым Шаблон:Нп5 мае месца роўнасць Fξ(x)=fξ(x), то бок шчыльнасць імавернасці ёсць вытворная ад функцыі размеркавання.

Прыклады абсалютна непарыўных размеркаванняў:

Сінгулярнае размеркаванне

Шаблон:Main

Прыклад сінгулярнай функцыі размеркавання — фукнцыя Кантара або «кантарава лесвіца»

Сінгулярным называецца размеркаванне, функцыя размеркавання F якога непарыўная, але яе пункты росту маюць Шаблон:Нп5 нуль. Такім чынам, вытворная функцыі F амаль усюды роўная нулю. Прыклад такой функцыі — Шаблон:Нп5.

Змешанае размеркаванне

Змешанымі завуцца размеркаванні, якія не адносяцца ні да дыскрэтных, ні да непарыўных, ні да сінгулярных размеркаванняў. Іх функцыі размеркавання заўсёды можна прадставіць як Шаблон:Нп5 дыскрэтнай, непарыўнай і сінгулярнай функцыі размеркавання[1]Шаблон:Rp:

F(x)=a1F1(x)+a2F2(x)+a3F3(x), дзе a1,a2,a3[0,1], a1+a2+a3=1, F1 — дыскрэтная, F2 — абсалютна непарыўная, F3 — сінгулярная функцыі размеркавання.

Гл. таксама

Шаблон:Зноскі

Літаратура

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Звяровіч Э. І., Радына А. Я. Элементы тэорыі імавернасцей. — Мінск: Беларусь, 2013. — ISBN 978-985-01-1043-5.